De receptioniste

Hallo trouwe volgers, het is al even geleden…

We hebben onlangs het kortverhaal van Arnon Grunberg gelezen genaamd “De receptioniste”.

Wat was me dat…

Nu, het was anders dan anders, als je begrijpt wat ik bedoel. We namen afstand van het traditionele lezen van een boek thuis en lazen het kortverhaal in de les. Na het gelezen te hebben kregen we de kans om het klassikaal te bespreken wat de opdracht weer wat leuker maakt.

Het lezen begon moeizaam. Ik word al snel afgeleid en zeker als ik in de klas moet lezen. Uiteindelijk vond ik toch mijn weg en kon het verhaal tot me doordringen (waar ik later nog spijt van zal krijgen). Door die hele lange zin in het begin was ik even verward maar niets kon me voorbereiden op het einde... . Al wenkbrauw-fronsend was ik op de laatste pagina beland, zo beschreef ik het op het opgave blad die we kregen. Volgens mij heeft meneer mij hier zelfs op betrapt. "Je zoe voe minder" zou ik zeggen in het West-Vlaams want het was een verbazingwekkend einde.

Na de bespreking met de klas kwam de aap uit de mouw zoals de shampoofles uit ‘het gat’ kwam. Alle puzzelstukjes vielen op z’n plaats. De link met een kerstverhaal was plots ook duidelijk. Al deze achterliggende betekenissen van namen, gebeurtenissen en motieven tonen aan hoe Grunberg zijn blad terroriseert met zijn pen gevuld met passie, kennis en creativiteit. Wat een literaire hoogstand deze man.

Het verwerken met de groep was ook een zeer leuk idee en zorgde ervoor dat de motivatie en participatie hoog bleven bij de leerlingen. Het delen van meningen en het luisteren naar dat van anderen is iets waarvoor ik geboren ben. Het zette ons tot dieper nadenken over het verhaal, wat we als “de jeugd van tegenwoordig” amper nog doen. Ik heb geleerd hoe je zo'n kortverhaal moet analyseren en begrijpen.

Zou dit verhaal mij aanzetten tot het lezen van nog kortverhalen? Ik weet het nog niet zo zeer. Het einde heeft mij getraumatiseerd. Ik ben visueel ingesteld en maak bij elke zin een beeld. Volgens mij snap je wel wat ik hiermee bedoel als je weet hoe het verhaal eindigt. Zal ik deze slechte ervaring met een kortverhaal mij laten beïnvloeden? Toch denk ik van niet. Er moeten wel kortverhalen bestaan die op een normale manier eindigen. Misschien is dit wat motivatie om op zoek te gaan naar zo’n verhaal en er toch een paar te lezen. Wie weet…

 

Ik zal mijn blogpost zoals traditie zich voortdoet ook afsluiten met een adembenemend citaat:

“Je kan de jongen van de straat halen, maar de straat niet uit de jongen”

~M2T a.k.a. Mihnea too trappy a.k.a. Mihnea Istrate (https://mihneaistrateleest.blogspot.com/)

Ever loving, never leaving

Greets mr. D.

✒